Ahmet.U Eşi ve 2 çocuğunun, Ukrayna Kiev'den Polonya Leipzig ve daha sonra Berlin'e kaçış süreci bugün hedefe ulaşıldı.
Son Vakit köşe yazarı ve Viyana temsilcisi Murat Yüksel bu kaçış sürecinde Ahmet.U eşi Marina.U ve Cocukları Elif ve Arif.U ailesini adım adım bu sūreçte destekledi ve Kiev'den Berlin'e refakat etti.
Aile, bugün itibariyle Berlin’de evine yerleşti. Son Vakit Haber Ajansı Viyana temsilcisi Murat Yüksel’in girisimleri ile ve Berlin de yasayan adını gizli tutmamızı isteyen bir iş insanının yardımları ile Ahmet.U dün evini kiraladı ve bugün ailesini Leipzig'ten Berlin'e getirdi.
Aile, Kiev'den - Berlin'e uzanan tehlikeli ve meşakatli bir kaçış sürecinden sonra, rahat bir nefes aldı.
Ölüm ile her an burun buruna gelen aile, sanki kendilerinden vazgeçmişlerdi ve akıllarında sadece "evlatlarımızı nasıl kurtarırız" sorusu vardı.
Aile aç ve susuz 14 gün boyunca 2. Dünya Savaşından kalma sığınaklarda yaşam mūcadelesi vermek zorunda kaldı.
Bizler, bunca korkuya maruz kalan aile ve çocuklar için sağlık, mutluluk ve güzel bir yaşam diliyoruz, dualarımız sizinle.
Son Vakit haber Ajansı, Yurt dışında, Yurt içinde ve Cephede her türlü tehlikeyi göze alarak Vatandaşının yanında olmaya devam edecek. Gazeteci Murat Yüksel’in yaptığı Röportaj ise şöyle;
YILLARDIR UKRAYNA' DA YAŞAYAN İŞ İNSANI AHMET U. VE AİLESİNİN SON VAKİT HABER YAZARI MURAT YÜKSEL'İN YARDIMLARI İLE KIEV'DEN BERLIN'E KURTULUŞ YOLCULUĞU
• Sayın Ahmet. U bize biraz kendinizden söz edermisiniz?
14 Yıldır Ukraynada yaşamaktayım, orada Lviv ve Kiev'de kendi şirketlerim var. Uluslararası ticaret ile uğraşmaktaydım. Ayrıca yaşadığım ülkeye de herdaim destek ve hizmet vermekteydim. Ukraynalı insanlar çok güzel insanlar sıcak ve samimiler.
• Ahmet Bey Ukrayna'dan kaçış süreciniz nasıl başladı anlatır mısınız?
24 Şubat'tan sonra yaşanılan kabuslar hiç unutulur gibi değil. Bütün depresyon, psikolojik yıkımın içine girdik. Her gün her gece siren seslerinden sonra uçak bombardımanı ve roket atılacak uyarılarından sonra, en az 14 gün yani 8'le 14 gün arası sığınaklara indik ve orda yaşadık.
• Sığınaklar ne durumdaydı, yaşanabilecek yerler miydi sizce?
Sığınaklar İkinci Dünya Savaşı'ndan kalma dumanlı sığınaklardı. Sığnaklar hepsi tozlu dumanlı ve dökük durumdaydılar.
• Heran bir bomba isabet eder korkusu yaşadınız mı, yani tedirgin miydiniz?
Evet, roketlerin sesleri ayrı bir korku vemekteydi. Siren çalmasından sonra hemen kaçışarak hepimiz sığnaklara indik, sığınaklarda bazen sabah 7'ye 8'e kadar sürekli kaldığımız olduğunu hatırlıyorum.
• Ahmet Bey nasıl ısındınız ve ve yiyeceklerinizi nasıl temin ettiniz?
Hiçbir şekilde bir... yani sıcak ortam yok, battaniyenin arasında çocuklar korku, endişe ve kabus gõrmekteydi. Büyük bir bekleyiş içerisindeydidik. Yemek için halk dayanışma içindeydi. Bulduğumuzu yedik.
• Kaçma fikriniz ne zaman ve nasıl oluştu?
Artık bu şekilde günlerimiz geçti sirenlerdende bu sığïnakda yaşamdan da kurtulmak için bir türlü yurt dışına çıkma durumuna girdik.
• Bu kaçış sürecinde size yardımcı olan oldumu?
Evet Son Vakit gazetesinin Viyana temsilcisi Sayın Murat Yüksel ile sürekli telefon ile iletişim içindeydik.
• İlk olarak neyle ve nereye kacmaya karar verdiniz?
Otobüsle kacmaya karar verdik. Tam Polonya sınırında lviv dan sonra Shengi Meduka sınırında tam 4 gün 4 gece eksi 4 derecelerde Otobüsün içinde bekledik. Geçmek için sınïrıda çok büyük bir kalabalık vardı, yani en az 3000 kişi vardı. 35 kilometre otobüs ve araba kuyruğu vardı. Gecelerce bekledik sürekli.
• Bu bekleyiş süreci sizi ve ailenizi nasıl etkiledi?
Bizler endişeli korkulu bekleyiş içerisinde otobüotoyüstedik her an otobüs bombalanacak diye korku içindeydik. Hiçbir şekilde bir yer açık değildi suyu bile sağdan solda temin ettik.
• Yani günlerce siz ve aileniz aç kaldınız, doğru mudur?
Evet dogru, sonra sınırı geçtik Allah'tan Polonya girdiğimizde işte yüzümüz güldü.
• İlk sıcak yemeğinizi nerde yediniz?
Sınırı geçtigimizde AFAD Türk Bayrağını gördük ve ağlayarak ona sarıldık.
• Peki şu anda Berlin'desiniz, nerede konaklıyorsunuz?
Şu anda #SonVakit Haberin köşe yazarı Murat Yüksel’in bize bulmuş olduğu 1 odalı küçük bir evde geçici olarak kalıyoruz. Bugün eşim ve oğlum Leipzig'ten yanıma geldiler, kücük oglum halen Leipzig'te, evimiz cok küçük sığmıyoruz. Umudumuz Alman devletinin durumumuza el atması ve bize yuva kurabileceğimiz düzgün bir ev tahsisi etmesi.
• Bize söylemek istediğiniz birşey var mı?
Bütün hayatı bir küçük çantanın içine sığdırdık. Bütün çocukların geleceğini bir çantanın içine sığdırdık. Her şeyimizi planlamıştk, hayaller kurmuştuk, birdenbire kendimizi bombaların altında, sığınakların içinde, hiçbir umut kalmadan yaşayacak şekilde gördük. Bunları laf ile kelime ile anlatmak mümkün değil ancak yaşayan anlar.
• Mesajınız nedir?
Öncelikle Alman Hükümetinden acil yardım istiyoruz. Savaş olmayan bir dünyanın ne kadar kıymetli olduğunu herkesin bilmesini isterim. Ukraynalı kardeşlerimize de herdaim duacıyım, inşallah güzel ülke Ukrayna en kısa zamanda yine eski güzel günlerine kavuşur.
Röportaj: Murat Yüksel
